Het album “Love I Swore” is de vierde plaat van de Amerikaanse zangeres en songschrijfster Amelia White uit Nashville, Tennessee die ik voor dit ‘Rootstime’-magazine mag recenseren. De voorgangers waren “Beautiful And Wild” in 2009, “Home Sweet Hotel” in 2014 en haar negende album “Rhythm Of The Rain” in de herfst van 2017. Al die tijd bleef de sinds 1999 musicerende Amelia White trouw aan haar genre dat uit alternatieve country- en folknummers was samengesteld en ook nu weer vinden we dat de destijds gemaakte vergelijking met de wat schor klinkende stem van Marianne Faithfull en de door Lucinda Williams gebrachte sound opnieuw opgaat na beluistering van de elf tracks op dit nieuwe album “Love I Swore”.

Het blijven steeds weer vlot in het gehoor liggende zachtjes rockende melodieën die we hier horen in nummers als “I Follow The River” met Bill Lloyd op elektrische 12-stringgitaar, het samen met Ben Glover gebrachte duet “Beautiful Dreams”, “Nothing I Can Do” of single “Get To The Show” (zie 1e video). Ook in de romantiek uitstralende ballads blijft Amelia White excelleren zoals we op dit album kunnen horen in het melancholische “Don’t You Ever Forget” (o zo Lucinda Williams-achtig) en in de albumtiteltrack “Love I Swore” die u op de tweede audiovideo kunt beluisteren.

De muzikanten die Amelia White in de ‘Bell Tone Recording Studio’ in Nashville bij de plaatopname door de lokale zangeres, songschrijver en producer Kim Richey hebben begeleid zijn bassist Billy Guy Harvey, drummer Marc Pisapia, pianist-organist Dan Mitchell en gitaristen Doug Lancio en Roger Alan Nichols. Er waren ook nog twee gastinstrumentalisten met Eamon McLoughlin op viool en altviool bij de zachtjes swingende song “Can You See Me Now” en accordeonist Michel Webb op het uptempo gebrachte nummer “Lost Myself”. De backing vocals op het album werden ingezongen door Kim Richey, Mando Saenz, Roger Alan Nichols en Don Henry.

“Time”, “Lost Myself” en de erg mooie albumafsluiter “Don’t Know Her” zijn de liedjes waar we het hier nog niet over gehad hebben maar die evenzeer meer dan de moeite waard zijn. Als je zulke nummers kan schrijven en al zingend op plaat kan brengen, dan verdien je ongetwijfeld je plaatsje in de hedendaagse muziekwereld, zelfs als je daar dit jaar al 25 jaar in meedraait. “Love I Swore” is alweer een heel knappe nieuwe schijf van Amelia White.

(valsam)